Teksty Piosenek Niflheim
Tutaj możesz dowiedzieć się, które piosenki Niflheim są najbardziej poszukiwane.
- Aux Serres de la Mélancolie
- Épitaphe
- Funérailles
- Haches de Guerre
- Lueur d'Ombre
- Mon Utopie
- Passing the Gates, Hvergelmir
- Svart Vinter
- The Cold Wind of My Breath is Always Blowing
- The Forest of the Pagan Throne
- The Return to Quintessence
- Where So Many Tombs Were Forgotten
Niflheim („Kraina Mgły”) – w mitologii nordyckiej królestwo lodu i zimna, a włada nim bogini Hel, córka Lokiego. Mieści się na północ od Ginnungagap. Znajduje się tam również kraina Helgardh i mieszka Rimtursir. Tak oto mówiły kroniki o tej skutej lodem krainie: Ponura ta otchłań posiada kilka nazw. Niflheim jest najstarszą z nich i oznacza Krainę Ciemności. Mówi się na nią też Gnip, czyli Jaskinia. Nazywa się ją również Hel (a zatem imieniem tamtejszej władczyni), Niflhel (Ciemności Hel) i Gniphellir (Jaskinia Hel). Stamtąd wyrasta jeden z korzeni Yggdrasilla, gdyż Drzewo to sięga aż do podziemnej krainy umarłych, Niflheimu. Dostają się tam duchy wszystkich, niemających szczęścia polec na polu bitwy, a przeto nie wywyższonych łaską ucztowania w pałacach Odyna i Freyi. Wejście do Gniphellir znajduje się pośród lodów dalekiej Północy, a zwie się je Bramą Trupów. Za nią płyną dwie cuchnące rzeki graniczne, Gjóll i Leipt, ale tylko na tej pierwszej wzniesiono most Gjallarbru, pilnowany przez olbrzymkę Modgud. Oprócz niej bram Helu strzegą wściekły pies Garm - jego ponure ujadanie obwieści początek Ragnaröku - oraz obrzydliwy, trójgłowy olbrzym Hrimgrimnir. Przy korzeniu Yggdrasilla burzy się woda w studni Hwergelmir (Kipiący Kocioł), do niej bowiem zlewa się rosa z całego Drzewa i z niej też wypływają wszystkie rzeki świata. Na samym dnie Niflheimu toczy fale straszliwy strumień, a w nim pod prąd brodzą krzywoprzysięzcy i wilkołaki. Tam też niebezpieczny wilk rozrywa zwłoki ludzkie, a wąż Nidhogg pożera ciała umarłych i bez skutku podgryza korzeń Yggdrasilla. Na korzeniu tym siedzi Kogut Niflheimu – rudy jak ogień. W Niflheimie odnaleźć można dwa pałace. Pierwszy – nie wiadomo, do kogo należy, zaś wznosi się na Wybrzeżu Trupów. Wszystkie jego bramy wychodzą na północ, ściany są pobudowane z ciał węży, a przez dymnik wpadają do niego jad nienawiści i całe zło świata. Drugi pałac, Olund (Smutek), należy do królowej Niflheimu, wiecznie ponurej Hel, o twarzy zżartej trupim rozkładem. We wnętrzu tego dworu, na złotej podłodze stoi zastawiony stół Hungr (Głód), na nim zaś leży nóż Sultr (Łaknienie). W halli pałacowej, na łożu Kor (Letarg), za zasłonami Blikande Boli (Lśniące Złorzeczenia), spoczywa Hel, ubrana w suknię zwaną Mdłością. Tyle tylko wiadomo o Niflheimie, nie ma bowiem stamtąd ucieczki – powrót do krainy żywych nie udał się nawet świetlanemu Baldurowi, więc też wieści o Helu są skąpe. Według podań do Niflheimu udają się dusze tych, którzy umarli w łóżku – w przeciwieństwie do wojowników poległych w bitwach, których Walkirie zabierały do Walhalli.
Teksty piosenek Niflheim często podążają za pewnymi wzorcami, które możesz odkryć, jeśli dobrze się przyjrzysz. Czy jesteś gotowy, aby dowiedzieć się, jakie one są?
Aby odkryć wzorce w piosenkach Niflheim, wystarczy dokładnie przeczytać ich teksty, zwracając uwagę nie tylko na to, co mówią, ale także na to, jak są skonstruowane.
Jeśli znalazłeś na tej liście piosenkę Niflheim, która ci się podoba, podziel się nią ze swoimi bliskimi.
Czasami piosenki Niflheim pomagają nam wyrazić to, co myślimy lub czujemy. Czy tak jest w twoim przypadku?
